بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین(ع)

با عرض تسلیت بمناسبت ایام جانگداز ماه غم و اندوه ، شهادت سالار شهیدان به محضر منتقم خون خدا و ولی امر مسلمین و تمامی عزاداران حسینی

دستها بالا می رود و بر سینه می آید ، چهره ها برافروخته ،اشک ها چه راحت فرو می ریزند و شانه ها چه آسان تکان می خورند ، دیده ها چه زیبا می شوند در محرم و دلها چه نورانی ، آدم ها چه مهربان می شوند و تعلقات دنیا چه کوچک ، ارواح چه پر ابهت و بزرگ و اینها همه از آثار انوار محرم است.

باور نمی کنی که دورترین دلها هم چه راحت با خدا آشتی می کنند با نور محبت حسین(ع) و بزرگ و کوچک ، پیر و جوان ، زن و مرد ، همه می آیند ، در این ده روز روال عادی زندگی ها عوض می شود ، روزی چند ساعت و شاید تمام ساعات ، نوری مبارک دلها را میهمان می کند و دلها به هم پیوسته و متحد تنها یک نوا دارند ، وای حسین(ع)!

به اذعان بسیاری از بزرگان و به تجربه همگان ، محرم تحولی عجیب در آنان که خود را وارد این فضای نورانی می کنند ایجاد می کند ، سخنرانان در باب علت این تحول صحبتها کرده اند ، اما آنچه منظور ماست این است که محرم شرط اصلی قیام برای خدا را فراهم می آورد و قید و بندهای اسارت را از پای دل و روح انسان باز می کند ، هرچند مقدار و مدت آن در اشخاص مختلف متفاوت باشد و آیا مگر یکی از اصلیترین شروط قیام برای خدا ، آزاد شدن از بند اسارتها نیست و آیا مگر ظهور ، بزرگترین قیام تاریخ نیست که بر علیه سلطه جهنمی شیاطین برپا می شود؟